Βρυκόλακες στά πέριξ τής Μυκόνου...

Από άλλο Μυκονιάτικο blog (κλίκ ΕΔΩ ), πήρα χαμπάρι λίγο αργά, είναι η αλήθεια, ΚΑΙ ΣΑΣ ...ΕΙΔΟΠΟΙΑ-Ω ότι έχουνε βγεί πολιτικοί βρυκόλακες στά πέριξ καί νά προσέχετε γιατί εκτός πού παρασταίνουν -γιά τό "ξεστράβωμα"- τούς "σεξουλιάρηδες", πάνε καρσί γιά "τό γαίμα τών αθρώπω".

       --------------------

Ο Ρόδιος σκιτσογράφος Βαγγέλης Παυλίδης -μέγιστη πηγή έμπνευσης τών παρακάτω "αφηγήσεων"- μάς δείχνει, μέ τό πενάκι καί τό χρωστήρα του, μέ πολύ γλαφυρό τρόπο,  ενδιαφέρουσες σκηνές, όπως τίς φαντάστηκε ο ίδιος, από τή ζωή τών βαμπίρ πού "κυκλοφορούν ανάμεσα μας".  

Ασφαλώς και θά καταλάβετε περί ποίων vampir πρόκειται... 

Δ.Ν.Α.
                                                                                                                                                                                                                    --------

Τά "καταπληκτικά σκίτσα" τού Παυλίδη", σέ συνδυασμό μέ τήν κυκλοφορία -τρόπος τού λέγειν- πολιτικών βρυκολάκων στά πέριξ τής Μυκόνου, μέ έκαναν νά γράψω αυτά τά τρία "αφηγήματα" πού σκοπίμως δέν υπονοούν συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά τελείως αλληγορικά αναφέρονται στόν άκρατο, επί παντός πεδίου, "εαυτουλισμό" πού -ανεπιτυχώς- προσπαθεί νά κρύψει μέσα του καί ο πιό μεγάλος -εκ μουζίκων συνήθως- νεόπλουτος αστός (βρυκόλακας). 

Η απουσία τής -μηδέποτε εξελιχθείσης- αστικής ολοκλήρωσης στό νησί, έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια  (τού γράφοντος συμπεριλαμβανομένου) στόν τοπικό πληθυσμό πού αδυνατεί, στήν πλειονότητα του, νά αντιληφθεί -πράγμα πού είναι ευεξήγητο καί φυσικό- ότι τό υπαρκτό "τοπικό πολιτικό πρόβλημα", είναι "πρόβλημα κατ' εξοχήν  κ ο ι ν ω ν ι κ ό ".

Οι επιτήδειοι (καί γι αυτό επικίνδυνοι όπως τά βαμπίρ!) "παίκτες" τού τοπικού πολιτικού -αλλά καί αυτοί τού παράνομου οικονομικού- παιγνιδιού, γνωρίζουν τό ευάλωτο σημείο τού "αιώνιου θύματος" καί, διαχρονικά, προβαίνουν -ερίζοντας- σέ, ανά τετραετία (εφεξής πενταετία), επιτυχημένες απόπειρες χειραγώγησης του. Εφαρμόζοντας, μ' αυτό τόν τρόπο -απευθείας ή από σπόντα- τήν παλιά  παροιμία : 

"Όπου είναι τό κολυβόζουμο τρέχουν οι μπελεγρίνοι!.."

Ενδεικτικό -τής "περί τό πάπλωμα" ατέρμονης διαμάχης- είναι καί αυτό πού είδαμε τώρα τελευταία : 

Άλλοι νά οδεύουν πρός τόν δημαρχικό θώκο καί τίς καρέκλες τού Δ.Σ.

Έτεροι νά επιστρέφουν "οίκαδε" ως, παρά λίγο, επιτυχόντες.

Έλάχιστοι -κατά τεκμήριο οι αξιολογότεροι- νά αυτοεξαιρούνται από φιλότιμο.

Καί "α  ρ  α  ι  ά καί πού"  -μέχρι στιγμής κάθε 184 χρόνια- 

ολίγιστοι νά παίρνουν τήν άγουσα πρός τό Εφετείο κακουργημάτων... 

Δ.Ν.Α. 
                           

ο "άτιμος ο γαιμοπότης" 

Σ' αυτή τήν πρώτη εικόνα "βλέπουμε" μέ ποιόν, ακριβώς, τρόπο (μέ ποιό, δηλ, "knowhow") επιτυγχάνει νά εξαπατά 
ο "άτιμος ο γαιμοπότης"  
 -προσποιούμενος, δήθεν, ότι θά φιλήσει τό "ζωντόβολο"- 
 (πού έκλεισε καί τά μάτια γιά ...νά τό απολαύσει!!!) 
 ενώ στήν πραγματικότητα θά τού πιεί τό γαίμα! 
(Γεμάτος ο κόσμος από ..."γαιματοθήρες", μέχρι καί ο ...απόκοσμος!) 
    (Παρατηρείστε -άν είστε χριστιανοί- πού  "θύει", σέ τέτοιες κρίσιμες ώρες, τό μικρό δαχτυλάκι τού δεξιού χεριού του "ζωντόβολου"! 
                                                       Φτουουού! Καί πάλι φτού!                                                                     Μυαλό κουκούτσι!)                         
Δ.Ν.Α.
                                 
  
                                ---------     

ακολουθεί : Βρυκόλακες  στά πέριξ τής Μυκόνου No 2

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                           H "γαιμορουφήχτρα τών αθρώπω"  
ετοιμάζεται γιά "αναλήψεις" από τήν Τράπεζα τού Γαίματος... 

Εδώ γιά λόγους -εκ τού νόμου- ποσόστωσης  πήγαμε σέ θηλυκό βουρβούλακα. 

Από ένα ψηλό φεγγίτη "βλέπουμε" -κρυφά- τή "γαιμορουφήχτρα τών αθρώπω" πού κάνει, μέ τήν ησυχία της, τούς λογαριασμούς της (πόσα δηλ. ερυθρά τής "λείπουνε"!). Κι άμα έρθει εκείνη η ώρα καί "διψάσει" : τόν έχει, τό γρουσούζη, "stand by" στό συρτάρι (πώς  λέμε στό ...τσεπάκι, έ;) έτοιμο γιά "ρούφηγμα"!.. 

(Yπό μία διευρυμένη έννοια -καί οπωσδήποτε τραβηγμένη, λίγο, απ' τά μαλλιά- ένα "άρρωστο" μυαλό, "συνχρονιζέ" μέ τόν  Edgar Allan Ρoe,  θά μπορούσε νά διακρίνει μία λεπτή -υποβόσκουσα- ερωτική σχέση μεταξύ "λήπτη" καί "δότη" ερυθρών γαιμοσφαιρίων, γαιμοπεταλίων, άλλων ζωογόνων γαιματοκυττάρων καί λοιπών ζωτικών ουσιών...) 

Τό συρτάρι, πάλι, -γιά νά απαντήσω σέ εύλογες καλοπροαίρετες  απορίες μή ειδικευμένων στά "περί τά τοιαύτα"- είναι πολύ χρήσιμο επειδή μ' αυτό εξασφαλίζεται η εχεμύθεια τού ...εγχειρήματος! 

Γιατί, όπως όλοι οι "δότες", έτσι καί τούτοι, μέ τό πού θά "μεταγγίσουν" (εκόντες-άκοντες), νομίζουν ότι τούς συνέβη κάτι τό κοσμοϊστορικό καί πάνε καί τά "κακαρίζουν από 'δώ κι από 'κεί" γιά νά παραστήσουν στούς γνωστούς τό "παλληκάρι τής φακής" ή ακόμη -γιατί όχι- καί γιά νά τούς συμπονέσουν γιά ...τό "αναπάντεχο πού τούς βρήκε"! 

Τότε, όμως, η "γαιμορουφήχτρα τών αθρώπω" είναι υποχρεωμένη νά παρατήσει τίς "δουλειές" της -καθώς καί τούς υπολογισμούς περί τού ακριβούς αριθμού γραμμομορίων (mol) τών "πρός λήψιν" ερυθρών γαιμοσφαιρίων- καί νά τρέξει κακήν κακώς -τήδε κακείσε- νά βουλώσει στόματα καί νά "πάρει λαιμούς" όσων ακούσανε ή όποιων εμάθανε τά καθέκαστα. 

Διαφορετικά, θά πλακώσουνε στό κάστρο η σάρα, η μάρα καί τό κακό συναπάντημα : 

Εξορκιστές, βρυκολακοκυνηγοί (Παπαδιαμαντιστί ..."βουρβουλακομαζώχτρες"),  θρησκόληπτοι μέ σφήνες, o Mητσάρας, η κυρία Λουκά καί δέν συμμαζεύεται... 

Γι αυτό, λοιπόν, κάλιο "συρταρόχωνε" παρά "εξωσυρταρογύρευε" (...καί νά σέ κυνηγάει κι "ένα τρένο Αγίους μέ οδηγό τό Χριστό"!). Μπρρρρρρ!

 Δ.Ν.Α.

                                                                             ********
ακολουθεί : Βρυκόλακες  στά πέριξ τής Μυκόνου No 3


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                       Πυργοδεσπότης ή "υπηρέτης" 
                          στό κάστρο τού γαιμοσταγούς "Όρνεου" 
                ο υποτραπέζιος βρυκόλαξ;     (Ιδού η απορία!)

Η ώρα τού "Γαιμο-απεριτίφ"

Από τό ελαφρύ υπομειδίαμα καί τήν αυτάρκη νιρβανοειδή αυτοπεποίθηση πού τεχνηέντως διαχέει η οικοδέσποινα τού κάστρου, κόμισσα Κασιλίβοβιτς (τό γένος Τέπετς εκ Τρανσυλβανίας), δέν είναι δυνατόν νά εξαχθεί, βέβαιον, πόρισμα :

"εις ποίου, δηλ., τήν πλάτη εστρώθη η τράπεζα γαίματος". Καί τούτο διότι οι ρόλοι είναι συγκεχυμένοι στόν ερεβώδη κόσμο τών Βουρβουλακοβαμπίρ πού, ως γνωστόν, μετέρχονται όλων τών μέσων καί τών μεθόδων -όταν οι περιστάσεις τό καλούν- προκειμένου νά εξασφαλίσουν τό απεριτίφ τους : ένα ποτήρι από καλό απαλαίωτο "bloody" -ομάδας ΑΒ+ (Rhesus θετικό)- διατηρημένο στούς 36,5° C, εμφιαλωθέν καί κατατεθέν, στήν Τράπεζα Γαίματος μαζί, δυστυχώς, μέ τή ζωή περαστικού ανύποπτου στρατοκόπου, πού "έλαχε" νά τόν φέρει η νύχτα καί η ανάγκη, κοντά στό κάστρο τού γαιμοσταγούς "Όρνεου".  

Η ανταμοιβή, πού θά απολαύσουν, σέ αυτή τήν περίπτωση, οι "οικοδεσπότες", γιά τήν αναμονή τόσων παγωμένων αιώνων, είναι τό πενιχρό κόστος αυτής τής "γαιμοποσίας" : 

Θά τό πληρώσουν, κυριολεκτικά,   "Bαμπίρ-παρά"! 

Μέ τήν τέρψη τους νά βυθίζεται, βαθμηδόν, μετατρεπόμενη σέ "απέραντο κόκκινο" στούς αιώνες τών αιώνων!..

                                                                                                                    

                                                      ****************** 
  Πρέπει, όμως, νά επανέλθουμε στό αρχικό καί θεμελιώδες ερώτημα, ποιός καί γιατί είναι κάτω από τό τραπέζι. 

Πού, δυστυχώς, παραμένει ένα μυστήριο. Ένα άλυτο μυστήριο. 

Διαπρεπείς εξορκιστές, βαμπιρολόγοι τής αλλοδαπής, πολιτικοί γυρολόγοι τής ημεδαπής, εξέχοντες βρυκολακολάγνοι, τοκογλύφοι, σαράφηδες, κανίβαλοι, γευσιγνώστες, καθώς 

καί άλλοι διακεκριμένοι "ειδικοί αρμόδιοι",

αδυνατούν νά απαντήσουν μετά βεβαιότητος...

 ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΝΕ. 

 Γιατί;  

Δέν ξέρουν.

"Άβυσσος γάρ αι βουλαί τών Βαμπίρ"! 

(Πολύ πιθανόν νά είναι στό συνήθειο τους νά βάζουν γρίφους  καί αινίγματα,

ακριβώς, όπως έκανε η σφίγγα!)

                                                           -------------------------

                                                            ΕΠΙΤΥΜΒΙΟΝ

Μέ όλα τούτα πού συμβαίνουνε, τήν σήμερον ημέρα, καί ..."κατά πού μολοά η φλάσκα", ένα  ξέρω νά πώ : 

ότι χωρίς δοσοληψίες "κάτω από τό τραπέζι" 

-κακά τά ψέματα- 

ακόμα καί στόν κόσμο τών βρυκολάκων, δέν γίνονται σήμερα δουλειές... 

Όσο γιά τό ποιός καί γιατί είναι κάτω από τό τραπέζι (ο πυργοδεσπότης ή ο "υπηρέτης"), τί νά λέμε τώρα καί τί σημασία έχει; 

Εδώ, τόχουνε κάνει ...ρεμπούμπλικο : "αφεντικά καί δούλοι ένα μάτσο γίνοντ' ούλοι"! 

Παλιοχαρακτήρες, παιδάκι μου!  

Έχεις ιδέα από παλιοχαρακτήρες;

                                                                            ---

Τό σταυρουδάκι νά φορείτε, παιδιά, βαστάτε, καλού-κακού, καί κανένα σκόρδο (νύχτα-μέρα) δέν κάνει κούραση

καί ο Θεός βοηθός...

Ο Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τά ζωτικά σκορπά! (τρίς)

Άντε γειά...

                                                                                                                    
Δημήτρης  Ν. Αγγελετάκης 
                                                     ************** 

(Αυτές οι τρείς  αναρτήσεις έγιναν γιά νά ξεφεύγουμε πότε-πότε από τήν πεζή καί -πολλές φορές- στενάχωρη πραγματικότητα... 
...πού -χωρίς όλα τούτα τά σαχλά βαμπίρ- αλλά, δυστυχώς καί αποκλειστικά, μέ τά -σαχλότερα- πολιτικά υποκατάστατα τους, ώρες-ώρες καταντάει, σιχαμερά, ανυπόφορη)
Δ. Ν. Α
                                  ----------------------------------------------



Ακολουθούν λίγες πληροφορίες γιά τά vampir του Βαγγέλη Παυλίδη  
από τή Ρένα Παυλάκη - Διακίδη
καί από τόν ίδιο τόν
σκιτσογράφο και συγγραφέα



Οι δικοί μου βρυκόλακες και τα vampir του Βαγγέλη Παυλίδη  

Της Ρένας Παυλάκη - Διακίδη

Κυριακή, 24/02/2013 16:44

Με αυτά τα συμπαθή, περιθωριακά και παρεξηγημένα “όντα” που αποκαλούνται βρυκόλακες, είχα ανέκαθεν μια πολύ καλή σχέση.Παιδιόθεν! Το ένιωθα το δράμα τους… Καταδικασμένοι στο αέναο του χρόνου, απέθαντοι, απελπισμένοι γιατί η περιθωριοποίησή τους δεν επρόκειτο να λάβει τέλος ούτε στον αιώνα τον άπαντα! Κυνηγημένοι, μακρυά από το φως της μέρας, αναγκασμένοι να πίνουν το αίμα αθώων για να “ζήσουν”. Και πάντα τόσο γοητευτικοί, τόσο ευφυείς, τόσο χαρισματικοί, μακράν των κοινών θνητών του κόσμου τούτου…. Κι ήμουν ανέκαθεν πεπεισμένη ότι η διαφορετικότητα και η ανωτερότητά τους ήταν εκείνη που προέτρεψε τις υπόλοιπες μέτριες υπάρξεις να τους ωθήσουν στο περιθώριο περιθώριο, να τους απομονώσουν, όπως κάθε τι που απομονώνεις και εξοστρακίζεις, όταν φοβάσαι ότι δεν πρόκειται ποτέ να το φτάσεις…Θυμήθηκα τους δικούς μου αθώους βρυκόλακες, όταν πληροφορήθηκα την επικείμενη έκδοση του νέου βιβλίου του αγαπημένου σκιτσογράφου Βαγγέλη Παυλίδη, με τη μοναδική πένα του, όχι μόνο για να σκιτσάρει αλλά και να γράφει με ένα δικό του, πολύ προσωπικό ύφος.Τα Vampir του Βαγγέλη Παυλίδη είναι γεγονός και παρουσιάστηκαν  “ολοζώντανα” στο Νεστορίδειο…
Μόνο που τα Vampir του Βαγγέλη Παυλίδη – όπως ο ίδιος φρόντισε να με προϊδεάσει, είναι μιας άλλης συνομοταξίας βρυκολάκων. Καθόλου αθώας, αλλά πολύ – πολύ επικίνδυνης. Δεν είναι απέθαντοι, αλλά πολλαπλασιάζονται σαν τις ακρίδες, κι όπου πέσουν είναι χειρότεροι κι από τις πληγές του Φαραώ. Δεν είναι χαρισματικοί, είναι κλώνοι ενός συγκεκριμένου γκολντμανσαξονικού μοντέλου. Κινούνται στο φως του ήλιου και με ακόμη μεγαλύτερη άνεση, στο φως των προβολέων. Βεβαίως και πίνουν αίμα. Όχι για να “επιβιώσουν” σαν είδος, αλλά από καθαρή πλεονεξία, απληστία.
Όντα καθόλα απεχθή, που ίσως η μόνη θετική συνεισφορά τους, είναι η έμπνευση που έδωσαν στον Βαγγέλη Παυλίδη και γι αυτό τους ευγνωμονώ! Κι ας μη μοιάζουν στο Δράκουλα του Κρίστοφερ Λι!
Ο ίδιος ο σκιτσογράφος και συγγραφέας γράφει
για το βιβλίο του:

Είναι αλήθεια πως φοβάμαι μήπως τόχω παρακάνει με τους βρυκόλακες και γι αυτό οφείλω μια εξήγηση. Αντίθετα μ’ ότι μπορεί να νομίσει κανείς, δεν έχω σχέση με τη λεγόμενη “μόδα” των βρυκολάκων που έχουν γίνει τελευταία ταινίες, σίριαλ στην TV και δεν ξέρω τι άλλο. Η μόδα αυτή ομολογώ πως δεν ήξερα καν πως υπάρχει.Η σχέση μου με τα όντα αυτά είναι πολύ παλιά, απο τότε που πιτσιρικάς ων πρωτοδιάβασα τον “Δρακουλα”, του Bram Stoker. Είμαι της παλιάς σχολής των βρυκολάκων, με τις πόρτες που τρίζουν, τις κατακόμβες, τις αράχνες και τις νυχτερίδες. Πάντα ήθελα να κάνω κάτι σχετικό, μα κάθε πράγμα στον καιρό του. “Καιρός του τεκείν και καιρός του αποθανείν καιρός του φυτεύσαι και καιρός του έκτιλαι πεφυτευμένον”, που λέει κι ο Εκκλησιαστής. Η ιδέα έπρεπε να ωριμάσει… και ωρίμασε!Για καιρό είχα εφιάλτες με το ίδιο επαναλαμβανόμενο θέμα. Με κυνηγούν, λέει, βρυκόλακες και νυχτερίδες. Πετούν από πάνω μου, με γυροφέρνουν και θέλουν, τι άλλο, να μου πιούν το αίμα. Τα όνειρα είναι τόσο ζωντανά που όταν κάποια στιγμή θα ξυπνήσω αλαφιασμένος οι βρυκόλακες είναι ακόμα εκεί και μου δείχνουν τα σκυλόδοντά τους σαν ζωντανοί… ε… ζωντανοί -νεκροί, τέλος πάντων. Κι έχουν λέει και ονόματα οι βρυκόλακες, ονόματα παράξενα όπως ΔΝΤ και ΕΕ. Κι ύστερα είναι η Άγγελα, ο Αντώνης, ο Βαγγέλης και κάτι άλλοι που μου θυμίζουν Παπαδόπουλο και Παττακό. Ύπαγε οπίσω μου Σατανά!Τέλος πάντων, αυτή είναι η ιστορία. Έτοιμος καθώς ήμουν έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά.

Τα αποτελέσματα  στο βιβλίο και την έκθεση που το συνοδεύει. Ασφαλώς και καταλάβετε περί ποίων vampir πρόκειται...

Ρένα Παυλάκη - Διακίδη